এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৭৩
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
তমোগুণে দেয় দান ৰজোসত্ত্ব হেন ঠান
কাল দেশ পাত্ৰ নজানয়।
মল মাংস ওচৰত শুদ্ধি নাহি শৰীৰত
আৰ দেয় যত থাকে ভয়॥
দ্বিজ যাই তাৰ ঘৰে মন্ত্ৰে আশীৰ্ব্বাদ কৰে
তাতো তুষ্ট নাহিকে তাহাৰ।
যদিবা ব্ৰাহ্মণ নেৰে অল্প নিয়া গালি পাৰে
মন্দে ছন্দে কৰে তিৰস্কাৰ॥ ১২১১
নটাভ্যাস কৰিলেই পৰম উৎসুকে দেয়
ধন ধান্য বস্ত্ৰ অলঙ্কাৰ।
দিয়া কৃতকৃত্য মানে আপোনাক দাতা জানে
যুৱতি অধিক প্ৰীতি তাৰ॥
পাৰ্থে বোলে দামোদৰ সংসাৰত যত নৰ
ৰজস্তমগুণীয়া বিস্তৰ।
যজ্ঞ দান তপ কৰ্ম্ম বৃথা কৰে তপ ধৰ্ম্ম
মিছা দুখ পায়া মৰে নৰ ॥১২১২
সবে কৰ্ম্ম পৰিহৰে নিৰ্গুণ ভকতি কৰে
শুনা আৱে যেন গতি তাৰ।
এৰাইল সংসাৰ ভয় জন্ম মৃত্যু নপাৱয়
অপ্ৰয়াসে তৰিল সংসাৰ॥
শুনিয়োক সৰ্ব্বলোক ৰামকৃষ্ণ বুলিয়োক
পৰম আনন্দ কৰি মনে।
