এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৭১
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
শ্ৰদ্ধাযুক্তে তপ কৰে চিত্তক একাগ্ৰে ধৰে
শীত উষ্ণ সুখ দুখ সহে।
তপৰো নোখোজে ফল যথা নাম তুষ্ট ভৈল
ইগোট সাত্ত্বিক তপ কহে। ১২০৫
ৰজোগুণে তপ কৰে নখ দাঢ়ি বঢ়াই ফুৰে
দন্ত খসি কৰে জকমক।
মান্য সতকাৰে মোক লোকে পূজা কৰিবেক
ভাল বুলি প্ৰশংসিবে লোক॥
মই সদাচাৰ জ্ঞানী ডুব মাৰো বাৰ তিনি
নৈষ্ঠিক আমাত পৰে নাই।
যত মাগি খুজি আনে গৰু মনুষ্যত বিনে
ডিঙ্গি সমে পেট ভৰি খাই ॥১২০৬
দম্ভ অহঙ্কাৰ কৰি যিবা তপস্যাক কৰে
তাৰ ফল নথাকে সদায়।
কৰ্ম সঙ্গে ফল নাই মিছা মৰে দুখ পাই
যেন ইন্দ্ৰজালে কিছু নাই॥
তমোগুণে মূঢমতি প্ৰাণীৰ হিংসাত ৰতি
কৰ্ম্ম কৰি কায়ক্লেশে মৰে।
অভিচাৰ মন্ত্ৰ কৰো যত শত্ৰুগণ মাৰো
এহি বুলি তপক আচৰ॥১২০৭
তিনিগুণ তপস্যাৰ প্ৰপঞ্চ কহিলো তাৰ
যি গুণৰ তপ যেন ঠান।
