সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২৭৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৬৪
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

ভক্তিজ্ঞান ভৈলে মোক পাইবে অৱশ্য।
কহিলো তোমাত সখি পৰম ৰহস্য॥১১৭৩
জান তক্তি বিনা যিটো এৰে শাস্ত্ৰবিধি।
সেহি সংসাৰত বন্ধ কৰিলেক বিধি॥
কিন্তু ঈশ্বৰৰ কৰ্ম্মে কৰিব প্ৰৱন্ধ।
আন যত কৰ্ম্ম কৰে সংসাৰৰ বন্ধ॥১১৭৪
যেন নপুংসকে কৰে নাৰীক শৃঙ্গাৰ।
ৰতি সুখ নাহিকে সন্ততি নাহি তাৰ॥
আৰো যদি লোকে বোলে প্ৰাণত সংশয়।
ঈশ্বৰৰ কৰ্ম্ম বিনা তাৰো নাহি নয়॥১১৭৫
তুষক বাহানে যেন তণ্ডুলৰ অৰ্থে।
সেহিমতে সকামীৰ কৰ্ম্ম যায় ব্যৰ্থে॥
হৰিৰ কৰ্ম্মক যদি নজানিয়া কৰে।
অঙ্গ বিধিহীন ভৈলে তভো ফল ধৰে॥১১৭৬
কহয় গোবিন্দ মিশ্ৰে শুনা সৰ্ব্বজন।
তাপ এইবাৰ পথ ৰাতুল চৰণ॥
গোবিন্দৰ শৰণ চৰণ লৈয়ো ছাঁয়া।
ৰাম কৃষ্ণ বুলি ভৰা সংসাৰৰ মায়া॥১১৭৭

(ষোড়শ অধ্যায় সমাপ্ত)