পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২৭৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

সপ্তদশ অধ্যায়

শ্ৰদ্ধাত্ৰয় বিভাগ যোগ

পদ

পুৰ্ব্বে অশ্বত্থামা ব্ৰহ্মঅস্ত্ৰ লৈলা তুলি।
মাৰিলন্ত শৰ অপাণ্ডৱা কৰো তুলি॥
এক কোটি সূৰ্য্যসম শৰ প্ৰকাশয়।
দশেদিশ ঢাকি শৰ দহিয়া আসয়॥১১৭৮
প্ৰলয় কালত যেন সংহাৰয় কাল।
গৰ্ত্তত প্ৰবেশি উত্তৰাক ভেট পাইল॥
বিস্ময়ে উত্তৰা পায় আতি ভয় মনে।
বোলে ত্ৰাহি ভগৱান পশিলো শৰণে ॥১১৭৯
তুমি ব্যতিৰেকে মোৰ গতি নাহি আন।
গৰ্ভসমে পুৰি মৰো ত্ৰাহি ভগৱান॥
আৰ্ত্তনাদ বাক্য শুনি দেৱ যদুমণি।
শীঘ্ৰে আসিলন্ত স্বামী ক্ষণিকো নুগুণি॥১১৮০
হাতে গদা ধৰি গৰ্ভে পশিলন্ত হৰি।
শিশুক ৰাখিলা ব্ৰহ্ম-অস্ত্ৰক সংহৰি॥
চতুৰ্ভুজ ৰূপে কৃষ্ণ চাৰি অস্ত্ৰ ধৰি।
ভক্তে কৃপা কৰি ৰূপ দেখাইলা মূৰাৰি॥১১৮১