সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২৬৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৫৩
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

সত্বশুদ্ধি অভয় স্ব্যাধায় যজ্ঞ দান।
অহিংসা অক্ৰোধ ত্যাগ তপ শক্তি জ্ঞান॥
মৃদু অচাপল্য অপৈশুন্য অলোলুপ্ত।
তপ ক্ষমা ধৈৰ্য্য শৌচ সত্য লজ্জাযুক্ত॥ ১১১৩
মোহ অভিমান এৰি দমিবেক মন।
দৈৱী স্বভাৱৰ এহি জানিবা লক্ষণ॥
তাৰ অৰ্থ ব্যক্ত কৰি কহো ধনঞ্জয়।
ভয় নাথাকিলে তাক বোলয় অভয়॥১১১৪
মনৰ প্ৰসন্ন যদি বোনে সত্ত্বশুদ্ধি।
আত্মজ্ঞান নিষ্ঠাত কৰিল দৃঢ় বুদ্ধি॥
সেহি নিষ্ঠা জ্ঞানক কহয় আত্মস্থান।
এবে শুনিয়োক কহো কেনমত দান॥ ১১১৫
আপোনাক লাগি অন্ন বান্ধয় মাতৰ।
তাতে অভ্যাগত এক ঠেকিল অপৰ॥
বান্টি সম কৰি তাক দেই অৰ্দ্ধ অন্ন।
খাইবাক খোজন্তে আসে আৰো এক জন॥১১১৬
তদৰ্দ্ধক বান্টি পুনু কৰিব সমান।
যিবা এহিমতে দেই তাকে বোলে দান॥
কৰ্ম্মেন্দ্ৰিয় নিয়মিলে তাৰ নাম দম।
জ্ঞানেন্দ্ৰিয় নিয়মিলে তাৰ নাম শম॥১১১৭
কেনে কৰ্ম্মেন্দ্ৰিয় ভেদ শুনা কহো তাক।
হস্ত পদ গুহ্য লিঙ্গ যাক বোলে বাৰু॥