সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২৬৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৫৪
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

জিহ্বা নাসা চক্ষু কৰ্ণ ত্বক জ্ঞানেন্দ্ৰিয়।
মনে সমে সবে বিষযত প্ৰৱৰ্ত্তয়॥ ১১১৮
কাম সঙ্কলক এৰি ব্ৰহ্মযজ্ঞ কৰে।
স্বাধ্যায় বোলয় তাক জানা সৰ্ব্বোত্তৰে॥
তপস্যা কৰয় নৰ বিবিধ প্ৰকাৰে।
তাক তপ বোলে কৃচ্ছ্ৰ চান্দ্ৰায়ণ কৰে॥১১১৯
তাকে সত্য বোলয় স্বৰূপ মাত্ৰ কয়।
আৰ্জব বোলয় তাক বক্ৰভাৱ নয়॥
ত্যাগ বোলয় তাকে উদাস যাৰ মতি।
সেহি শান্ত বিষয়ত হোৱে উপৰতি॥১১২০
পৰৰ দোষক যিটো পাচত চৰ্চ্চয়।
তাৰ নাম পৈশুঙ্গ জানিবা ধনঞ্জয॥
অকাৰ্য্যত নিবৰ্ত্তয় লজ্বা নাম তাৰ।
তাক মৃদু বুলি ক্ৰুৰ ভাৱ নাহি যাৰ॥১১২১
সেহি অচঞ্চল বৃথা কৰ্ম্ম নকৰয়।
সেহিসে তেজস্বী যিটো প্ৰাগল্‌ভ হোৱয়॥
গালি পৰভৱ নিন্দা আৰো তিৰস্কাৰে।।
দণ্ডিতে পাৰিয়া সহে ক্ষমা নাম তাৰে॥১১২২
পৰে মাৰিলাতো চিত্তে ক্ৰোধ নোপজয়।
সেহিসে অক্ৰোধি জন জানা মহাশয়॥
যাক বুলি ধৈৰ্য্য শুনিয়োক মহাবীৰ।
দুখ পাইলে সুস্থ মন চিত্ত যাৰ থিৰ॥১১২৩