সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২৪৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৩৫
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

পুত্ৰআশে ঋতুকালে আপোন ভাৰ্য্যাত।
ভাৰ্য্যা বিনে আনত নকৰে বিন্দুপাত॥
নৱ দ্বাৰে এহিমতে চিহ্ন আছে যত।
সিজনত সত্ত্বগুণ আছয় সাক্ষাত॥১০৩৯
অপ্ৰাপ্য বস্তুৰ অভিলাষ কৰে বৰ।
উচ্চ নীচ কৰ্ম্ম কৰি দুখ পাৱে ঘোৰ॥
বোলে কিছু ধন আছে আৰো কিছু হৌক।
পাইলে মোহ হোৱয় নপাইলে কৰে শোক॥ ১০৪০
সঙ্কল্প কৰিয়া কৰ্ম্ম কৰে যিটোজন।
ৰজোগুণ জানা সখি এতেক লক্ষণ॥
নাহিকে প্ৰকাশ যাৰ বিবেক ৰহিত।
আপোনাক স্বধৰ্ম্ম সঙ্কল্প বিবৰ্জ্জিত ॥১০৪১
ব্ৰত দান হোম শ্ৰাদ্ধ কুতপৰ বেলা।
তাত নিদ্ৰা গৈয়া থাকে কৰি অৱহেলা॥
নিকটে আছয় তীৰ্থ আলাসে নাযায়।
খাবৰ বেলাত স্নান কৰে পানী খায়॥১০৪২
নিদ্ৰালস্য মিছা তাত নিবেশিয়া চিত্ত।
যি পূজা অৰ্চ্চা কৰে আৰো নাহি থিত॥
প্ৰমাদে নেৰয় তাক নাহি সাৱধান।
তমোগুণীয়াৰ জানা এতেক লক্ষণ॥১০৪৩
তিনিগুণে থাকি মৰি পাৱে যিটো লোক।
কাৰ কোন স্থান অনুক্ৰম শুনিয়োক॥