এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৭৩
শ্ৰীমদ্ভগৱদগীতা
বুদ্ধি মন চিত্ত আৰো ভয় যে অভয়।
আৰে নিজ অৰ্থ কহো শুনা ধনঞ্জয়॥ ৭৪৪
তাক বুলি বুদ্ধি সাৰ অসাৰ জানয়।
তাক জ্ঞান বুলি হয় আত্মা পৰিচয়॥
বিনা দোষে পৰে তাক বোলে খৰ্ব্ব বাক।
দণ্ডিতে পাৰিয়ো সহে ক্ষমা বুলি তাক॥ ৭৪৫
ব্যাকুল ভাৱক লোকে সম্মোহ কহয়।
সত্য বুলি তাক মাত্ৰ স্বৰূপ কহয়॥
ইন্দ্ৰিয় সংযম কৈলে তাৰ নাম দম।
তাকে শম বোলে কৰে ইন্দ্ৰিয় নিয়ম॥ ৭৪৬
তাক বুলি দুখ মন নানা কৰ্ম্মে গৈলে।
সুখ নাম তাৰ হয় মন স্বস্থ ভৈলে॥
তাৰ নাম ভয় যাক উৎপত্তি বোলয়।
অভয় বোলয় তাক যিগোটা প্ৰলয়॥ ৭৪৭
ত্ৰাসকে বোলয় ভয় কহে সৰ্ব্বজন।
তাক বুলি নিৰ্ভয়, সঙ্কোচ নাহি মন॥
তাক বুলি হিংসা যদি পৰ পীড়া কৰে।
তাক যম বুলি যদি ৰাগ দ্বেষ এৰে॥ ৭৪৮
পাইলে নাহি আনন্দ নপাইলে নাহি কষ্ট।
দৈৱে লব্ধে সন্তোষ তাহাৰ নাম তুষ্ট॥
ন্যায় উপাৰ্জিত ধন দিব সুপাত্ৰক।
তাক দান বুলিয়া কহয় সৰ্ব্বলোক॥ ৭৪৯
