সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/১৮২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৭২
শ্ৰীমদ্ভগৱদগীতা

বিভূতিক পূজা কৰিবেক প্ৰথমত।
তাতে ভক্তি বাঢ়ি বৃদ্ধি হৈব ঈশ্বৰত॥
যেন শিশু প্ৰথমে সন্তৰে অল্প জলে।
সমুদ্ৰকো তৰৈ পাচে অভ্যাসৰ বলে॥৭৩৯
সংক্ষেপে কহিলো তিনি অধ্যাৰ ভিতৰ।
দশমত বিভূতি কহিবো ঈশ্বৰৰ॥
মোহোৰ বিভূতি পুনু আছে যত যত।
কতবা কহিবো তাৰ নাহি আদি অন্ত॥৭৪০
তথাপিতো মুখ্য মুখ্য কহিবো তোমাৰ।
যিমতে সকলো মই জানিবা সাক্ষাত॥
মোক নজানয় মহা দেৱ ঋষি যত।
অনাদি অব্যক্ত অজ নাহি আদি অন্ত॥৭৪১
মইসে নিয়ন্তা স্বামী লোক মহেশ্বৰ।
মোক সদা এৰি বুদ্ধি আনে যিটো নৰ॥
ভাৰ কিছু নথাকয় জানিবাক আৰ।
গুচিব সকল পাপ সংশয় মনৰ॥৭৪২
মহেশ্বৰ বুলিবাৰ এহিখানি হেতু।
সাধ্য সাধনত মোত পৰে নাহি যাতু॥
শম দম সুখ দুখ ক্ষমা সত্য ব্ৰত।
জন্ম মৃত্যু সম্মোহ কহয় যত যত॥৭৪৩
অহিংসা সমতা তুষ্টি তপ জপ জ্ঞান।
যশাযশ দান মোত পৰে নাহি আন॥