এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
যুগ যে ত্ৰেতাত ঈশ্বৰ কৃপাত
অৰ্থ জানি মহাভাগে।
নাহি ভাষ্য হন্তে ভক্ত হনুমন্তে
টীকা কৰিলন্ত আগে॥
পদ্ম নেত্ৰদল ভকত বৎসল
ভক্তবাক্য ৰাখি নিষ্টে।
দ্বাপৰ শেষত কলিৰ আদ্যত
পাৰ্থক কহিলা কৃষ্ণে॥ ১৯
দেখা কেনে ভাব ভক্তিৰ প্ৰভাৱ
যশোদা ব্ৰহ্মক বান্ধে।
ৰাধাৰ পাৱক হৃদিত ধৰিয়া
গোপীক বহিলা কান্ধে॥
কদম্বে চৰিলা হ্ৰদত পৰিলা
দংশিলেক কালী বীৰে।
ভৃত্য বুলি তভো নিৰ্ভয় দিলন্ত
পদচিহ্ন থৈলা শিৰে॥ ২০
বস্ত্ৰক খুজিল ধোবা গালি দিলা
তভো তাক কৃপা কৈলা।
চৱৰেক মাৰি বস্তু লৈলা কাঢ়ি
মৰি চতুৰ্ভুজ ভৈলা॥
পন্থে যাইতে কুজী ৰামকৃষ্ণ খুজি।
পিন্ধিলা তাইৰ চন্দন।
