এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৬
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
পুৰুষ প্ৰকৃতি দুই একে যে সংযোগ হুই
পুৰুষক ঢাকয় মনৰি॥ ৬২০
মোহ এৰি পুৰুষে যে থাকিতে পাৰয় যদি
দেহত থাকন্তে ঘটে মোৰ।
পৃথিবীতে আছে লোক লোকত পৃথিবী নাই
মোৰ জানা সেহি পটন্তৰ॥
ব্যাপক আকাশ যেন বায়ু সমে দুই জন
সৰ্ব্বদায়ে থাকে একঠাই।
বায়ুৰ সৰ্ব্বত্ৰে গতি আকাশত হোৱৈ স্থিতি
তভো দুইতো দুইৰ সঙ্গ নাই॥৬২১
প্ৰপঞ্চ জগত যত চতুৰ্ব্বিংশ আদি তত্ত্ব
সবাহাৰো প্ৰকৃতি কাৰণ।
কাৰ্য্য কাৰণ দুই তথাপি সমৰ্থ নুই
মোৰ দৃষ্টি হোৱয় চেতন।
মায়াৰো কাৰণ আমি সবাহাৰো অন্তৰ্য্যামী
মোত বিনে বস্তু নাহি আৰ।
অলঙ্কাৰ গঢ়িলাত কঙ্কণ কুণ্ডল হোৱে
ভঙ্গ ভৈলে সুৱৰ্ণ হে সাৰ॥৬২২
লীলাক আশ্ৰয় কৰি মোৰ যোগ মায়া ধৰি
জগতক স্ৰজো পুনৰ্ব্বাৰ।
যেবে কল্প অন্ত পা মায়া সমে আসে যায়
গুণে সমে সকল সংসাৰ॥
