পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/১৫৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৭
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

অৰ্জ্জুনে বোলন্ত স্বামী বোলা যে অংশ আমি
 নিজে কৰ্ত্তা তুমিসে সাক্ষাত।
জীৱে কিছু নকৰয় নকৰিও বন্ধ হয়
 তুমি কেনে বন্ধ নোহ তাত॥৬২৩
কৃষ্ণে বোলে হে অৰ্জ্জুন মোহোৰ যতেক গুণ
 মুনিজনো নপাৱন্ত সীমা।
অব্যয় পুৰুষ মই নিৰাকাৰ নিৰাশ্ৰয়
 মোৰ ভক্তি নপাৱে মহিমা।
আছোক আমি ধনঞ্জয় প্ৰকৃতিয়ো নস্ৰজয়
 আমি কেনে কৰ্ত্তা হৈবো তাত।
পূৰ্ব্বকৰ্ম্ম সংস্কাৰে গুণকৰ্ম্ম দেহ ধৰে
 বাসনাত থাকি হোৱে জাত॥৬২৪
হুয়া আমি উদাসীন কৰ্ত্তা ক্ৰিয়া কৰ্ম্মহান
 সবাহাতে আছো সাক্ষী ভাগে।
উদয়ে যেন ভাস্কৰে লোকে ধৰ্ম্মাধৰ্ম্ম কৰে
 পাপ পণ্য সূৰ্য্যক নলাগে॥
মোহোৰ প্ৰকাশ পায়া সংসাৰ স্ৰজয় মায়া
 এহি হেতু নিষ্টে জানিয়োক।
যদি মই নিৰাকাৰ তভো ধৰো অৱতাৰ
 এহি হেতু হেলা কৰে মোক॥৬২৫
কয় মিশ্ৰ গোবিন্দ চৰণৰ অৰবিন্দ
 মোৰ মুখে নছাৰোক নাম।