সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/১৫৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৫
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

তুমি জীৱৰূপ ধৰি দেহ গোট বধ কৰি
 সংসাৰৰ প্ৰৱৰ্ত্তন যিটো।
অন্তৰ্য্যামী ৰূপ হুই সবাকে চলাওঁ মই
 তোমাৰ সাৰথি এহি হেতু॥
অব্যক্ত মই স্বৰূপত ব্যাপি আছো জগতত
 আদি অন্ত নাই পূৰ্ব্বাপৰ।
যত কাৰ্য্য কাৰণ মই বিনে নাহি আন
 মোতে আছে যত চৰাচৰ॥৬১৮
জগতৰ যত প্ৰাণী সকলে মোতেসে আছে
 মই নাথাকোহো তাসম্বাত।
মইসে সবাকে বহো তভো কাৰো সঙ্গ নহো
 ইহাক জানিবা ভালমত।
অৰ্জ্জুনে বোলয় স্বামী তোমত আছোহো আমি
 তুমি কেনে নাথাকা আমাত।
দেহ বস্ত্ৰ যেন দুই উভয়ে সংযোগ হুই
 দুইতো দুই আছয় সাক্ষাত॥৬১৯
কৃষ্ণে বোলে বৃহন্নলা কৰিলাহা প্ৰশ্ন ভালা
 যি পুছিলা অতীব সংশয়।
শিৱ বিৰিঞ্চিযে তত্ত্ব নজানয় স্বৰূপত
 মই দিবো তাহাৰ নিৰ্ণয়।
সমস্ত জগত ব্যাপি সবাৰো ব্যাপক মই
 মোক আৱৰিবা কেন কৰি।