সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/১৫৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৪
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

পৃথিবীৰ খণ্ডি ভাৰ আতে হওঁ অৱতাৰ
 নিষ্টে জনা মই নাৰায়ণ॥
ব্ৰহ্মযোনি মোৰ তত্ত কহিলন্ত নাৰদত
 ব্যাসত কহিলা তপোধনে।
পুৰাণত যি সাৰ ভাগৱত নাম যাৰ
 ব্যাস কৰি পৰম যতনে॥৬১৫
তান পুত্ৰ শুকমুনি তাক পঢ়াইলন্ত আনি
 শুকে লাকে কৰিল প্ৰচাৰ।
বোলে দৈৱকাৰ গৰ্ভে ব্যক্ত আসি ভৈলা ব্ৰহ্ম
 পূৰ্ণব্ৰহ্ম কৃষ্ণ অৱতাৰ॥
আৰো হেৰা তুমি মই একে বিনে নোহো দুই
 অবিদ্যা মায়াত ভিন্ন দেখি।
মোৰ অংশ জীৱ তুমি মই আত্মা অন্তৰ্য্যামী
 তুমি মই এহি হেতু সখি॥৬১৬
সাৰথিৰ কহো ভেদ জানিয়োক পৰিচ্ছেদ
 লোকে নজানয় মহামতি।
যি গোটা যে মহাৰথী ৰথে চৰি কৰে গতি
 ৰথ পুনু চলাৱে সাৰথি।
দেহ ৰথ ঘোৰ মন ইন্দ্ৰি প্ৰাণ সেনাগণ
 বিষয় অৰণ্য সংসাৰৰ।
চিত্ত বৃদ্ধি ধনুৰ্ব্বাণ লোক মোহ সুসন্ধান
 ভোগ যে মৃগয়া ভৈলা তাৰ॥৬১৭