পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/১১৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৯
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

স্থাৱৰ জঙ্গম আদি সকল সংসাৰ।
মোক ভজিবাৰ যাৰ আহে অধিকাৰ॥
অসংখ্যাত জীৱ আছে সংসাৰ ভিতৰে।
মনুষ্যেসে ভজে আনে ভজিতে নপাৰে॥ ৪৪০
মোৰ ভক্তি বিনা কদাচিতো নহৈ জ্ঞান।
এতেকে মনুষ্য জন্ম দেৱতো প্ৰধান॥
দেৱে বোলে ভাৰত বৰিষে নৰ হৈবো।
কৰ্ম্ম কৰি ঈশ্বৰৰ চৰণ ভজিবো॥ ৪৪১
মনুষ্য সহস্ৰ মধ্যে পুণ্য আছে যাত।
সেহিসে ভজিবে যত্ন কৰিয়া আমাত॥
যত্ন কৰন্তাৰো যে সহস্ৰ মধ্যে এক।
পূৰ্ব্বকৰ্ম্মে কৰাৱয় দেহাত্মা বিবেক॥ ৪৪২
দেহাত্মা বিবেকী যে সহস্ৰ মধ্যে লেখে।
তাৰ এক সবাতে ঈশ্বৰ বুদ্ধি দেখে॥
তেনে আত্মজ্ঞানী সহস্ৰৰ সীমা মানে।
তাৰো এক ভক্তে মোৰ স্বৰূপক জানে॥ ৪৪৩
হেন জানি ধনঞ্জয় নকৰিবা ভয়।
কেনুৱা ঈশ্বৰ কোটি কোটি নজানয়॥
কতো শত পুণ্য কৰ্ম্ম দেখা দেখি কৰে।
কুসঙ্গে বিসঙ্গে থাকি পাচে তাক এৰে॥ 8৪৪
যিমত ঈশ্বৰ মই তাক শুনিয়োক।
স্ৰজো পালো সংহাৰহো ইতিনি লোকক॥