সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/১১৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৩
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

স্বভাৱে চঞ্চল মন নুহি স্থিৰতৰ।
বিষয় বাসনা আছে অনেক জন্মৰ॥
ধ্যানত নিশ্চল মন কিমতে কৰিব।
পূৰ্ব্বৰ সংস্কাৰে মনে বিষয়ক নিব॥ ৪০৯
আকাশৰ বায়ু যেন নিৰোধ নযায়।
মনৰ নিৰোধ দুখ টান তাতো চাই॥
কৃষ্ণে বোলে পাৰ্থ এক শুনি ভৈল ভয়।
যত বিদ্যা মাতৃৰ গৰ্ভত নিশিথয়॥ ৪১০
মনক যিজনে জিনে শুনা মহাভাগ।
যেবে পুৰুষৰ হোৱে বিষয় বৈৰাগ॥
অনায়াসে জিনে সিটো নাহিকে সংশয়।
অজিত আত্মাৰ মন সৰ্ব্বত্ৰে চলয॥ ৪১১
অৰ্জ্জুনে বোলন্ত শুনিয়োক কৃপাময়।
আৰো এক মনে বৰ মিলিল সংশয়॥
প্ৰথমে শ্ৰদ্ধায়ে কৰে যোগ আৰম্ভণ।
অভ্যাস শিখিলে বিষয়ক যায় মন॥ ৪১২
ঈশ্বৰত অৰ্পি যত কৰ্ম্ম কৰিলেক।
কৰ্ম্মফল ত্যাগ যিটো স্বৰ্গ নপাইলেক॥
মনৰ চঞ্চলে যাৰ জ্ঞান ভৈল ভ্ৰষ্ট।
কিবা গতি পাৰে কিবা সমুদায়ে নষ্ট॥ ৪১৩
উভয় ভ্ৰষ্টত নষ্ট ভৈল নিৰাশ্ৰয়।
যেন আকাশত আছে ক্ষুদ্ৰ মেঘচয়॥