পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/১১৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৪
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

পূৰ্ব্বৰ সমূহ মেঘে নেদিলেক লাগ।
পাচৰৰ মেঘক কৰিলেক পৰিত্যাগ॥৪১৪
একোমতে পাৰ যেন নপাই তাৰ আৰ।
বায়ু লাগ পায়া ফুৰাৱয় চক্ৰাকাৰ।
ছিঃ মেঘ যোগভ্ৰষ্ট দুয়ো একে নয়।
তুমি বিনে মোৰ কোনে ছেদিবে সংশয় ১৫
কৃষ্ণে বোলে কথা শুনিয়োক কুন্তীত।
মোক কিবা ভজে তাৰ কথা অদভুত।
যিটো আগে ভজিলেক পাছে ভ্ৰষ্ট ভৈলা।
তথাপি জানিবা সিটো কৃতকৃত্য হৈলা॥৪১৬
যিজনে ভজিবে লাগি মনত আলোচে।
সিয়ে অনুক্ৰমে ঘোৰ সংসাৰক মোচে।
ইহকালে পৰকালে দুখ নাহি তাৰ।
যোগভ্ৰষ্ট হুয়া হৈব মোক্ষ অধিকাৰ৪১।
অশ্বমেধ যজ্ঞ কৰি যি স্থান পায়।
অষ্টযোগী দেহ এৰি সেহি স্থানে যায়।
বহুকাল থাকি তাত দিবা ভোগ কৰে।
পাচে উপক্ৰয় শুভ শ্ৰীমন্তৰ ঘৰে॥৪১৮
পাচে লাগ লৱে যোগষ্টৰ সংস্কাৰে।
ভকতি সাধিবে দৃঢ় জ্ঞান হৈৰ তাৰে।
অল্পভক্তি নষ্ট ভৈলে কহিলো ব্যৱস্থা।
চিৰকাল বোগ অষ্টৰ কহ ক ০৪১১