এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯১
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
আত্মজ্ঞানে জ্ঞানীৰ অজ্ঞান ভৈল নাশ।
আনে দীপ্তি কৰৈ যেন সূৰ্যৰ প্ৰকাশ॥
আত্মাত কৰিলে মন চিত্ত বুদ্ধি লয়।
ঈশ্বৰে কৰিয়া নিষ্ঠা পৰম আশ্ৰয়॥৩৪৮
আত্মজ্ঞানে পাপ নষ্ট ভৈলা জানা তাৰ।
পৰম পদক পাৱৈ জন্ম নাহি আৰ॥
যদি বোলা কোন হেতু ভৈলা এতমান।
সম বিষয়ত সিটো দেখয় সমান॥৩৪৯
হয় সত্ত্ব গুণযুক্ত হেনয় ব্ৰাহ্মণ।
বেদ-শাস্ত্ৰ গুণযুক্ত সবে সম্পূৰণ॥
গো হস্তী চাণ্ডাল যে কুকুৰকো ভক্ষে।
দ্বিজ সমে জ্ঞানী সবাহাঙ্কো একে দেখে॥৩৫০
কৰ্ম্মত বিষয় দেখে চাণ্ডাল ব্ৰাহ্মণ।
জাতিত নিকৃষ্ট গৰু হস্তী আৰো শ্বান॥
তথাপিতো সম দেখে জ্ঞান অখণ্ডিত।
সেহিসে সৰ্ব্বজ্ঞ আতি পৰম পণ্ডিত॥৩৫১
ব্ৰহ্মভাৱে সবাতে সংশয় দূৰ গৈল।
সংসাৰে আছন্ত জীৱন্তেহে মুক্ত ভৈল॥
প্ৰিয় যদি হোৱে তাত নকৰে আহ্লাদ।
যদি শোক হোৱে তাত নকৰে বিষাদ॥৩৫২
