১০। চান মেলাঃ—চান মেলা হৈছে যাত্ৰী সকলৰ দৰ্শন স্পৰ্শন সেৱা। সন্ধ্যা ভোগৰ পাচত জগন্নাথে দুই ঘণ্টামান সময় বিশ্ৰাম লয়। সেই সময়তে যাত্ৰী সকলে দৰ্শন, স্পৰ্শন সেৱা আদি কৰে।
১১। দেৱপূজাঃ—চান মেলাৰ পাচত জগন্নাথৰ অঙ্গত চন্দন লেপন কৰা হয় আৰু কৰ্পূৰ ধূপ বন্তিৰে আৰতি কৰা হয়। এই সময়তে দেৱদাসী সকলে গীত নৃত্য আদি কৰে। ঠিক এই সময়তে আকৌ স্বৰ্গৰ দেৱতা সকলে জগন্নাথ দেৱক দৰ্শন কৰে। এয়ে হৈছে জগন্নাথ দেৱ পূজা।
১২। শয়ন আৰতিঃ—নিশা বাৰটা মান বাজাত জগন্নাথক শৃঙ্গাৰৰূপে সজোৱা হয়। শৃঙ্গাৰৰূপ সজোৱাৰ সময়ত দেৱদাসী সকলে নৃত্য কৰে, বৈষ্ণব, ভক্ত, সাধু সজ্জন সকলে কীৰ্ত্তন কৰে। শেষত বৰ শৃঙ্গাৰ বুলি এটি ভোগ নিবেদন কৰা হয়। তাৰ পাচত সোণৰ নাৰায়ণ মূৰ্ত্তিক জগন্নাথৰ আজ্ঞা মালা পিন্ধাই জগন্নাথৰ প্ৰতিনিধিস্বৰূপ কৰা হয়। এই সোণৰ মূৰ্ত্তি নাৰায়ণক জয় বিজয় দুয়ো বন্দনা কৰে। জগন্নাথকে আদি কৰি তিনিওজনা বিগ্ৰহক বেলেগ শয্যাত শয়ন কৰাই থয়। শয়নৰ পাচত আৰতি কৰি দুৱাৰত তালা লগাই চাৰি ঘৰ পাণ্ডাৰ সাক্ষাতে মোহৰ মাৰে। দুৱাৰত মোহৰ মাৰাৰ পাচত মন্দিৰৰ মেঘনাদৰ ভিতৰত সেৱক ভিন্ন আন কোনো মানুহ থাকিব নোৱাৰে। এয়ে হল মন্দিৰ শুদ্ধি।
দৈনিক ভোগৰ পৰিমাণঃ—ইন্দ্ৰদ্যুম্ন ৰজাৰ আদেশ মতে তলত দিয়া লিষ্টি অনুসাৰে জগন্নাথ দেৱক দৈনিক ভোগ নিবেদন
