পৃষ্ঠা:শ্ৰীকৃষ্ণ-অন্ত্যলীলা খণ্ড.djvu/২৩৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

অভিমষধ। বুবদিত প্ৰণালীৰ শিক্ষা নৌ পায় এখোন। অভিমৰ এই সমিচাৰে পাৰ শিবিত কাৰে মনত পৰে লগাব নোৱাৰিলে। কাৰণত পৰাজয় হোৱাতকৈও অভিমন্যু হেন শিশুসিংহৰু বেশে কাৰো সত নাযায়।বুহবহিৰ্গত প্ৰণালী শিক্ষাৰ অভাৱত উত্তৰালয়ৰ পতন নিশ্চয়। অভিমন্যুৰ প্ৰৱেশত যুধিষ্ঠিৰ একোগধ্যে শান্তি নহয়। কিন্তু নহলেও কান উপায় নাই। সদৌশেহত এয়ে সিদ্ধান্ত হলগৈ যে ভীম ধৃষ্টদ্বয় আৰু সাত্যকিয়ে সসৈঙ্গে অভিমন্যুৰ অনুগামী হৈ যু প্ৰৱেশ কৰি, অৰ্জ্জুন উলটি পায়হিমানে শত্ৰুপক্ষক ৰণত প্ৰবৃত্ত ৰাখিব। পাণ্ডৱ সামৰিক সমিতিৰ সিদ্ধান্ত অনুযায়ী অদ্ভুত বীৰ শিশুসিং অভিমন্যই যথাবিধি কৌৰৱ বুহ আক্ৰমণ কৰিলেগৈ। উভয় পক্ষ মাজত তুমুল সংগ্ৰাম লাগি উঠিল; ভালেখিনি পৰ ব্যাপি ৰণ লাগিবলৈ ধৰিলে। এনেখন তয়াময়। ৰণ আগে-পিচে কেতিয়াও লগা নাই। শেহাত এজন-এজনকৈ বাই ঘই কৌৰৱ যোদ্ধা অভিমৰ হাতত বিষমকৈ ঘাটি বাট এৰি দিবলৈ বাধ্য হল; উত্তেজিত আৰু উলাহিত অভিমই হেলাৰণে অভেদ্য বুহ ভেদ কৰি ভিতৰ সোপালে। সিদ্ধান্ত নিদ্ধাৰণ অনুসৰি ভীমসেন প্ৰমুখে পাণ্ডৱ যোদ্ধাগণ অভিমন্যুৰ পিচেপিতে অৰাবলৈ ধৰিছিল। কিন্তু কৌৰৱপক্ষীয় ৰীৰ সিমুদেশৰ অধিপতি থে বুচৰ ঠেকত পেলাই জাগটি ধৰাত ওৰ সেই সাহায্য আবাটতে ১ মই বৈ অকামিল হৈ পৰিল আৰু পাচত দ্ৰোণ- পোৱা নাছিল। সেই আপাত, মাগত অভিমই পিতৃলে বুজে কোলৰ বিৰিছি, কি নিন বিগত এলীৰ নে নেই গৰ গৈণিত নেশাৰ এৰা গছ কোৰে অবিলে এখানে বুৰি এৰিখৰৰ ভিতৰ।