এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৫৮)
ব্ৰাহ্মাণ সকলে বেদ পাঠ এৰি;
কৰিবে যত অকৰ্ম্ম।
পুৰণ পঢ়ম এড়ি নিজ ধৰ্ম্ম;
আচৰিব পৰধৰ্ম্ম॥
সন্ধ্যা বন্দনাক বলী বিশ্বদেৱ;
অগ্নি ত্ৰোত্ৰ পৰিহৰি।
শিশু উদৰক তৰ্পিবাক প্ৰতি;
ফুৰিবন্ত যত্ন কৰি॥
উত্তম যে জাতি ব্ৰাহ্মণ সকলে;
অজাতিৰ লৈবে দান।
ব্ৰাহ্মণৰ চিন য়জ্ঞু, সুত্ৰ মাত্ৰ;
নথাকিবো ধৰ্ম্ম আন॥
তপ ধৰ্ম্ম মানে সবে গুচিবেক;
অধৰ্ম্মে যুৰিবে ৰাজ।
কতো মল মতি মহন্ত সকলে;
কৰিবে যত অকাৰ্য্য॥
শাস্ত্ৰৰ বিহিত এৰি কহিবেক;
যাৰ যেন মনে ইচ্ছা।
পাত্ৰ যে সকলে যুদ্ধিবে কেৱলে;
সাক্ষি মতিবেক মিছা॥
পিতৃৰ বচন পুত্ৰে এড়িবেক;
কনিষ্ঠে যেন জ্যেষ্ঠৰ।
