এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(১৮)
অদিতী আসিয়া মোক আৰাধিব;
দেখি দুঃখ দেৱতাৰ।
অদ্বিতীৰ গৰ্ভে বামন স্বৰূপে;
হৈ’ব আসি অৱতাৰ॥
দেখি মোক অতি ব্ৰাহ্মণ সকলে;
কৰিবে স্তুতি ভকতি।
বতু ৰূপ ধৰি চলি যাব পাচে;
বলিৰ সভাক প্ৰতি॥
চলিয়া বলিক পাতালে পঠাবো;
নাহিকে আত সংশয়।
পাচে বিদ্যমানে নিজ নিজ থানে;
থাপিবো দেৱতা ছয়॥
আপুনি উপেন্দ্ৰ হৈব জগতৰ;
খণ্ডিবো সবে আপদ।
হেন দিব্য ৰূপ আমাক সাক্ষাতে;
দেখিব পাচে নাৰদ॥
জন্ম-ৰহস্যৰ কথা মনোহৰ;
কহন্ত আপুনি হৰি।
পৰম কৌতুকে আচন্ত নাৰদ;
শুনি এক চিত্ত কৰি॥
পৰম অমৃত কৃষ্ণৰ চৰিত্ৰ;
শুনা সমাজিক লোক।
