এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৫
চাবা সখী। মদনৰ
আলসুৱা সন্তান ৰতন,
অনিৰুদ্ধ নাতি শ্ৰীকৃষ্ণৰ
(অনিৰুদ্ধৰ মূৰ্তি আঁকিবলৈ ধৰে। যিমান ফুটি উঠে, ঊষা তিমান চঞ্চল হৈ যায়। লাহে লাহে অঁকা শেষ হয়।)
| উষা: | সখী— সখী— এৱেঁই— এৱেঁই। |
(ৰঙা পৰি যায়। আৰু পিছ মুহূৰ্ততে ওৰণিৰে মুখ লুকুৱায়)
| চিত্ৰ: | (হাঁহি) ধৰা পৰিলা। মোৰ আনন্দ। আজি মোৰ জীৱন সাৰ্থক, চিত্ৰলেখা নাম সাৰ্থক। মোৰ ইমান দিনৰ সাধনা সফল। সখী। মোৰ এপাক নাচি পেলাবৰ মন গৈছে। |
সখী, ভাগ্যৱতী তুমি।
মদনমোহন এই প্ৰদ্যুম্ন কুমাৰ।
মহাবীৰ মহাযোদ্ধা মহা বীৰ্যৱান।
সমতুল্য নাই কোনো এই কোঁৱৰৰ
ৰূপত ভুবন জিনা শ্ৰীকৃষ্ণৰ
নুমলীয়া নাতি; পোহৰাই
আছে সখী দ্বাৰকাৰ ৰাজ-
প্ৰাসাদত,— মাৰ যায় য’ত বেলি;
সিন্ধুৰ বুকুত—
শোণিতৰ পছিম দিশত
| ঊষা: | (ওৰণি অলপ গুচাই) সখী! |
| চিত্ৰ: | এঁ এঁ নিদিওঁ। |
(পটখন মুখৰ আগত দাঙি ধৰে। ঊষাই পটখন থাপ মাৰি লৈ উঠি যাব খোজে। চিত্ৰই ধৰি ৰাখে। চিত্ৰ আৰু পত্ৰই হাঁহিবলৈ ধৰে।)
| পত্ৰ: | কি সখী হয়নে? |
| ঊষা: | হয় সখী, হয় |
(পটখন চুমা খায় তাৰ পিছত একে থিৰে পটখনলৈ চাই থাকে।)
