এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৬
সখী: | তুমি আনি দিম বুলিছিনা নহয়, এতিয়া মোক আনি দিয়া। চিত্ৰ সখী! জানিবা এওঁৰ বিনে মোৰ আন গতি নাই। যদিহে সঁচাকৈয়ে মোলৈ তোমাৰ মৰম আছে, তেন্তে সখী উপায় কৰা। |
চিত্ৰ: | অৱশ্যে ভাবিবলগীয়া কথা, এওঁক অনাটোতো সামান্য কথা নহয়। |
ঊষা: | চিত্ৰ সখী! এওঁৰ বিনে মোৰ জীৱন মিছা। |
চিত্ৰ: | তেন্তে উপায়? |
ঊষা: | উপায় কৰা। |
চিত্ৰ: | (ভাবি) তেন্তে মই এবাৰ নিজে এওঁৰ ওচৰলৈ যাব লাগিব, মোৰ মায়া-কৌশল সকলো খটাই চেষ্টা কৰো। |
ঊষা: | ওলোৱা তেন্তে সখী। যোৱা, এওঁক লৈ অহাগৈ। সখী! |
চিত্ৰ: | তুমি ইমান অধৈৰ্য হৈছা কিয়? তেন্তে মই এতিয়াই যাব লাগিবনেকি? |
ঊষা: | সখী, আজিয়েই যোৱা। মোৰ বুকুত হাত দি চোৱা, মোৰ হিয়া পুৰিব লাগিছে। |
চিত্ৰ: | বৰু তেন্তে। তুমি বহা। মই সাজি-পাৰি ওলাই আহোগৈ। পত্ৰ! তুমি এটা গীত গোৱা, এওঁৰ মনটো ভাল লাগিব। |
পত্ৰ: | বাৰু, মই গীত গাও দিয়া। তুমি যোৱা। (চিত্ৰ যায়গৈ।) |
পত্ৰ: | তুমি এনেকৈ বেজাৰ কৰি নাথাকিবা, আমাৰ বেয়া লাগে নহয়! মই গীত এটা গাও শুনা। |
ঊষা: | অ’ বাৰু গোৱা। (পত্ৰই চকুৰে হাঁহি গায়।) |
গীত
আমাৰে সখীয়া আকুল বিয়াকুলে
সপোনৰ হাঁহিটি চাই,
সপোনত কোঁৱৰে আহুদি আনিলে
মতলীয়া সখী খাই!