পৃষ্ঠা:শস্য তেজৰ অন্য ঋতু.pdf/২৯

গাঁও

দূৰণিৰ অৰণ্যৰ সিটো পাৰে সেউজীয়া সপোন ৰচা মোৰ গাঁও
বাৰিষাৰ চকুপানীৰে জলক-তবক
গাওঁ-নাগাওঁকৈ ভৰদুপৰত প্ৰেমৰ গান
গাঁওখনিত মোৰ সুজলা মাটি— ভালপোৱাৰ চিকুণ গধূলি।

দূৰণিৰ বতাহৰ সতে লাই-হালে জালে, তিৰ্ বিৰ জোনাকী দৃশ্য
পকাধানৰ প্ৰেমত মই নতজানু কবি
অনন্তকাল মই তোমাৰ সুহৃদ-দলিচা পাৰি বৈ যায় মোৰ সুগন্ধি নৈ।

দূৰণিৰ গাঁওখনিত এতিয়া লহিয়াইছে বেলি
চৰাইবোৰৰ কিৰীলিত সৰিছে-সৰা পাত, ঘৰে ঘৰে ধূপ-ধূনা,
দুখত উচুপিছে পানী, আমোল-মোল পদূলি।

প্ৰেমৰ ভৰত দোঁখাই এতিয়া পকাধানে সুহুৰিয়াইছে,
নিতৌ মই গা-ধোৱা নৈখন পিছল হৈ পৰিছে,
বগা চাদৰখন লৈ জোনটোৱে পুখুৰীত নামিছে
চৰাই জাকে আঁকিছে আঁক্-বাক-কাজল মেঘালী দৃশ্য।

সেই বাবেই মই সদায় উভতি খোজকাঢ়ো
মোৰ গাঁৱৰ চিকুণ হালধীয়া বাটটোৰে
মাটিবোৰক চুমাখাওঁ— ফুল ছিঙাৰ দৰে আঙুলি বুলাই
তুলি লওঁ মাটি,
চৰাই জাকৰ সতে কথাপাতো বিনিময় কৰো শইচৰ প্ৰেম।

ৰচনাকাল : ২০০৪

শস্য তেজৰ অন্য ঋতু/২১