পৃষ্ঠা:শস্য তেজৰ অন্য ঋতু.pdf/৩০

আত্মকথা

এটা কথা মই এশবাৰ আওৰাব খোজো, গছৰ পৰা শিপা
নে শিপাৰ পৰা মানুহ
নে মানুহৰ পৰা শিল— শিলালিপি, প্ৰাচীন শিলাস্তম্ভ

দৰাচলতে সকলো সত্যই গোপন আত্মকথা; আত্মকথাৰ পৰাই কাব্য,
কাব্যৰ পৰা মহাকাব্য
আপাতত সকলোৱেই ঈশ্বৰৰ কিয়দংশ।

মই এশবাৰ প্ৰতিবাদ কৰিব খোজো
তোমালোকৰ স্থলন দেখিও নৈখন বৈ থাকে কিয়
শিলবোৰে কিয় চুই থাকে নদী,
গছবোৰে পাহাৰ, ঢৌবোৰে সাগৰ আৰু মেঘবোৰে
কিয় চুমা খাই থাকে তোমাৰ কজলা চুলি

মই এশবাৰ তোমাক ক’ব খোজো মই ভালপোৱা বহু শিলৰ মাজৰ
তুমিও এটা’ মই ৰোৱা বহু ফুলৰ মাজত তুমিও এপাহ;
তুমি কিছুদিনৰ পৰা ৰু-ৰুৱাই জ্বলিছা
শীতৰ ঋতুতো ঘামিছা
তুমি মেৰিয়াই ধৰিছা পাহাৰ-অৰণ্য-গছ লতা।

সকলোৱেই এতিয়া কুৰুকি কুৰুকি সোমাই আহিছে মোৰ বুকুত
মোৰ বুকুৰ ভিতৰত জ্বলিছে
সাপ এটাৰ দৰে মেৰিয়াইছে মোক
ভাঙি পেলাব খুজিছে মোৰ কঁকাল খামুচীয়া দেহ

মই এতিয়া নিউটনৰ আপেলটোৰ দৰে পকি আহিছোঁ
পকি আহিছে মোৰ হালধীয়া শব্দ-গাঁথা—।

ৰচনাকাল : ১৯৯৯

২২/শস্য তেজৰ অন্য ঋতু