এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৪৪
লৱ-কুশৰ যুদ্ধ
কেহো উৰে কেহে পৰে কেহো ভয়ে মৰে।
উৰিয়া কটকসব আকাশত ফুৰে।।
হেন দেখি কালজিত বীৰ গৈলা ধাই।
তুমি আছা এহি থানে লক্ষ্মণ উৰাই ॥২১৬
কালজিত সেনাপতি নিহত
আৱৰ নযাস বুলি কালজিতে ধাইলা ।
সাগৰৰ ঢউ যেন কাষৰে বুলিলা।।
দুগ্ধব ছাৱাল দেখাে এতমান সাস।
শিয়ালত সিংহ ভৈল পৰ্ব্বতত চাষ ॥২১৭
যাৱদেকে লৱে লাগ নধৰয় মানে।
সকল ভাৱনা চূৰ কৰিবাে এক্ষণে।।
এহিসে ৰামৰ সেনা মাৰিলি সকল।
তােক মাৰি দিবাে আজি তাৰ প্ৰতিফল ॥২১৮
মােহোৰ হাতত বৰ কষ্টেসে জীৱস।
সুধা কলসক পাইলে হেনসে পিয়স।।
হেন শুনি হাসি কুশে বুলিলা বচন ।
কতেক তেণ্টস দুষ্ট কাকব লক্ষণ ॥২১৯
যুজিবাক খােজা যেবে তাক নেদো হাক।
আতিবে পাৰন্তে কোনে এৰি আছে কাক।।
বল্কস মাত্ৰক একো কাৰ্য্য নােৱাৰস।
পানী খাই তই দধি উগাৰ চাৰস ॥২২০
