পবিত্ৰ পদলৈ পঠোৱা নাছিলোনে? কোন পাপি- নীৰ পাপ পাকত পৰি ইমান দুখ-কষ্ট অকাতৰে বুকু পাতি ললে?” লাবণ্য! আজি তোমাৰ জীৱনৰ মাহেন্দ্ৰক্ষণ উপস্থিত। তোমাৰ সন্তাপৰ সময় নহয়। আচ- লতে, মানব জীৱন সুখ-দুখৰ কুৰুক্ষেত্ৰ। যি এই মহাসমৰত সহিষ্ণুত ঢাল খনিৰে দুখ-খড়গৰ ঘা সহিবলৈ সমৰ্থ হয়, তেওঁ জয় লাভ বোলা সুখৰ পোহৰৰ সহা- য়েৰে সংসাৰ সাগৰত সেতু বান্ধি, হেলাৰা পাৰ হৈ জীৱনৰ লক্ষস্থানত জিলিকিব পাৰে। তেনেস্থলত জীৱনৰ অন্তৰায় সমূহক চাই, দূৰৈত পৰিহৰ দি নিজৰ জীৱনক অকৰ্মণ্য বিবেচনা কৰাতকৈ মানুহৰ “একা- লত দুখ, একালত সুখ” এই প্ৰবোধ সূচক বচন আষা- ৰিকে হিয়াত লৈ, কৰ্মময় জীৱনক কৰ্ম্মৰ পৰা বঞ্চিত নকৰাটোহে বাঞ্চনীয়। কিয়নো “কৰ্মণ্যে বাধিকা- ৰস্তে মা কলেষু কদাচন। তোমাৰ কৰ্ম্মতহে অধি- কৰ কৰ্ম্ম ফলত নহয়। আকৌ ভাবাচোন! মানস সৰোবৰৰ সুবিমল সলিলত খেলা খেলি থকা চক্ৰবাক দম্পতিৰ চক্ৰবাককি যদি ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ প্ৰবল তৰঙ্গই
