পৃষ্ঠা:লীলা-ভবদেব ভাগবতী.djvu/৭৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

এইবাৰৰ বিপদৰ ঘাই কাৰণ, তেওঁৰ একমাত্ৰ অবলম্বন বচনৰ মাক যোৱা অহনীত ঢুকাল। ইপিনে ৰচনো শহুৰি খাটিবলৈ ওলাই গৈছে। কাজে কাজে লীলাই পেটক প্ৰবোধ দিবলৈ ভিক্ষা বৃত্তি অবলম্বন কৰিব লগীয়াত পৰিল। এই অৱস্থাতেই তেওঁৰ তিনি বছৰ এঘাৰ মাই উকলি গ'ল। ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাতেই যোলক, খুজি মাগি আহোতে আহোতে হঠাৎ এদিন তেওঁ লাবন্যৰ ঘৰ পালেহি। ইয়াতে দুয়োকো দুয়ো চিনি পালে। দীৰ্ঘকাল বিৰহ ভোগৰ পাছত চিন্তা-বৎস, নল-দময়ন্তী অথবা এঞ্জেলিনা এডুইনৰ পুনৰ মিলনত অন্তত যি অব্যক্ত আনন্দই খেলা কৰিছিল, আমাৰ লীলা লাবন্য ঠিক তেনেকুৱাই হ'ল। আনতে চকুৰ পানী ওলাব ধৰিলে। আন আন ইন্দ্ৰিয়- বোৰৰ কাৰ্য্য দক্ষতাই তেতিয়াৰ বাবে মেলানি মাগি তেওঁলোকৰ কৰ্ম্মকুশলতাক চকুৰ কাৰ্যত হে যেন যোগ দিব আদেশ দিলে, ফলত চকুৱে অবসৰ পোৱা হ'ল।