এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
[৫৯ ]
লাহে লাহে বাঘ আচৰা লতাবোৰ কাটি আতৰ কৰিলে! বহু দূৰ সাঁতুৰি অহা মানুহে এডুখৰি বালিচৰ পালে যেনেকৈ জিৰাই শতাই লয়, তেৱোঁ লতা-পতাবোৰ আঁতৰ কৰি বহু সময়ৰ বাবে জিৰণি ললে। অন্তত গড়খায়ৈৰ কাণতে হালি থকা তেতেলি এজোপাৰ ডালত ধৰি গছৰ ওপৰত উঠিল। তেওঁ মেখলা খনিৰ মায়া সমূলি তিয়াগি, তাক আনিবলৈ অকণো চেষ্টা নকৰি, কাঁইটবোৰত লাগি চিৰা- চিৰি হোৱা ৰিহা খনিকে পিন্ধি ললে। তাৰ পিছত লক্ষ্য ভ্ৰষ্ট পপিয়া তৰাৰ দৰে য’তে ৰাতি ত’তে কাটি অৱস্থাকে মনত আলচি বননিৰ বাজ হল। স্ৰজন, পালন আৰু সংহাৰৰ গৰাকী বিশ্ব নিয়ন্তাৰ দয়াতেই হব পায়-বননিৰ ৰাজ হৈয়েই দুজণী তিৰোতা দেখা পালে।
তিৰোতা দুজণী , আন কেও নহয়, বচন আৰু তেওঁৰ মাকহে। এওঁলোকৰ ঘৰ ৰালীত, বালী টিহুৰ পৰা তিনি মাইল পূবে। আজি লীলাৰ হিয়াত দুখৰ পৰিমান যিমান বেছি, বচনৰ হিয়াত
ঝ
