[ ৩৩] .তাৰ উপৰিও এনে ৰা সতকা (ব। বিঃ। অথচ মানুহ ঘৰৰ কুটুম্বৰ যোগৰ। ই-িনে লীলা- আইটি ৰূপ গুণত, স্বভাৱ চৰিত্ৰত আৰু বুৱন-কাটো- নত যেনে নিৰ্ম্মল। কমল বাপাও তেনে মলি নোহোৱা! এনে স্থলত উভয়কে বিব, ঋেত আবদ্ধ কৰিলে যে বিয়া খনি সোণাত সুৱগা।। নিচিনা হন, তাক মনতে অলচি ললিত পৰম আ:- য়িত। এইদৰে গুনি গাথি চাই জেঠতে বিয়াখন পাতিবলৈ ৰাজি হল। | লীলাৰ বিয়াখন সোনকালে পাতিলে লবঙ্গও পৰম আহলাদিত হয়। লীলাৰ সখিয়েক লবঙ্গলতা বৰ ধেমেলীয়া স্বভাৱৰ। লঙ্গৰ হৃদয় ৰীণত বিষাদৰ বাজনা বজা বুলি ভূলে চুকেও কোনেও কৰ নোৱাৰে। তেওঁৰ প্ৰফুল্ল মুখ খনি, সময় হাঁহিৰে ভৰা বাবে নেকি গাওঁৰ আধাখিনি মাইকী মানুহে তেওঁক হাঁহিচম্পা, বুলিও মাতে। সিৰোৰ যিহওক, শকুন্তল আৰু প্ৰিয়ম্বদাৰ প্ৰাণ মৰমৰ যি ধাৰি হাৰেৰে বন্ধা, আমাৰ লীলা লৰৰ প্ৰাণ দুনিও তেনে জমকায় অমূল্য ৰত্ন খচিত হাৰেৰেই ৰান্ধ খোবা।
