এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
২৪। এই সময়ত লাবণ্যৰ দুখ নেজাৰ গধুৰতা কমো- ৱাত ললিতত বাজে অ• কেও নাছিল। ললিত, ল বাহঁতৰ ঘৰৰ ওচৰৰে এগৰাকী মানুহ। তেওঁ বৰ দয়ালু। বয়ন সি জানি ৪০ বছৰৰ ওপৰ হল। তেওঁ : থিক সাব দেম বুলি মা'। বামুণ সজন চলা ভ িদেখুৱায়। বাম পিতৃ কৰম তেওঁৰ ৰৰ ৰা প্ৰায় মুগুছই। বণ্যৰ নি:কি অবস্থ' আ সজ চৰিত্ৰৰ পিনে লক্ষ্য কৰি দিশে কৈ তেওঁ ক'বণক নিজৰ বুকুৰ মঙ্গণ যন দেখে। কিবা অন্ধ। বই-বস্তু হত পৰিলেও লাবণ্যক এলণ। দিয়া ক নেখায়। এটি প'ৰ্নী ৰাধ পাতিতেও লাবণ্যক নেমাকৈ নেৰে। ল'বণ ইও, ৰ কাৰে পৰা ঘূৰিবলৈ ওলোৱা সময় খিনি প্ৰাণ নিৰ ঘৰতে কটাই- ছিল। কেতিয়াবা কেতিয়াবা ওঁৰ পাঠ্য কিতাপ খনদিয়েক লৈ ললিতৰ ওচৰত বহি ফুটাই ফুটই মাতোতে, ললিতৰ মুখত মিচিকীয়া হাঁহি দেখা গৈছিল। মেটৰ ওপৰত কবলৈ হলে, ললিত বুজনিৰ ফলতে লাবণ্য বুজন হৈছিল।
