এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
ঠিক এনে সময়ত গাওঁৰ পূৰহাটীৰ মূৰত থকা লাচিত পণ্ডিতৰ ঘৰত বিষাদৰ অক্ষু বিননি শুনা গল। আজি আমাৰ তিৰ ওপৰত বিধাতা বিমুখ। আজি তিনিদিন পণ্ডিত শষ্যাগত। তেওঁৰ শোৱা পাটীৰ ‘নই ওচৰতে এখনি কাঠৰ গছাৰ ওপৰত এটি ধাম বিনিক জ্বলিথকা কেৰাচিনৰ চাকি আৰু ভৰি পিঠানত আবোত অথিৰা এজন ৰমণী। তেওঁৰ চকুজুৰিৰ পৰা সৰসৰ, কে শেৱা চকুলো দুৰিয়ে কেতিয়া তেওঁৰ শুভ্ৰ শাৰীৰ আচলক, কেতিয়াবা পণ্ডিতৰ শাৱা পাটৰ কৰ্ণভাগক, ৰে তিয়া বা আবৌৰমণী ঈষৎ কম্পিত হাত দুখনিৰ ওপৰেদি বৈ গৈ *ণ্ডিতৰ চৰণ দুখনি খুৱাইছে। বুজা গল, পণ্ডিতৰ প্ৰাণৰ লগত যাৰ প্ৰাণৰ লগ-ভগা সম্বন্ধ, তেওঁৰ অৰমত যাৰ সংসাৰ সাগৰৰ সম্পদ সলিল শুকাই গৈ, সেই অতল জলধি মৰুভূমিত পৰিণত হোৱা আৱশ্যম্ভাবী, লাচিতৰ জীৱনৰ ইহকাল পৰকালৰ একমাত্ৰ লগ- ৰীয়া সহধৰ্মিণীৰ পৰাণত বাজে আনৰ পৰণত এনে শোকপূৰ্ণ ভাবে কেতিয়াও ঠাই নেপায়।
