এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মূলা গাভক।
“কৰা তুমি, প্ৰিয়তমা! চাওৰ পৰাণ!
হৃদয়ৰ অধীশ্বৰি? জনম তোমাৰ
যি কুলত, হায়! প্ৰিয়ে! শোভানে কি পায়
সি কুলত এনেকুৱ৷ নিৰাশাৰ কথা?
ভাবানে কি, প্ৰিয়ে! তুমি—থাকোতে দেহাত
দেৱবংশী বীৰবংশী আহোমৰ প্ৰাণ,
আসামৰ নিব কাঢ়ি স্বাধীনতা-ধন
বিদেশী যৱনে আহি? সুদক্ষ মালীয়ে
সজায় যিৰূপে, প্ৰিয়ে! সুৰম্য উদ্যান,
আনি নানাবিধ গছ, নানান ফুলৰ
নানান ঠাইৰ পৰ৷ অশেষ যতনে,
আমিও সিৰূপে, প্ৰিয়ে! সজালো ই দেশ
কত যত্ন কৰি, হায়! কত হেপাহেৰে
আনি নান৷ জাতি লোক নানান দেশৰ,--
দুৰ্গম অৰণ্য ভাঙ্গি পাতিলো নগৰ,
সজালো ই ৰাজপুৰী,— আজি নেকি, হায়!
হব সেই প্ৰিয় ভূমি ভোগ্য যৱনৰ?
পৰ ভোগ্য হেতু নে কি জন্মভূমি এৰি,
৬
