এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
প্ৰথম সৰ্গ।
পদ্মিনী যিৰূপে, নাথ! সন্ধিয়া বেলিকা
ৰবিক বিমৰ্ষ দেখি অস্ত-অচলত
নিজেও শোকত হয় বিষাদ মলিনা —
নতু,—কিম্বা যেনেকই বলিলে ধুমুহা
তৰুক-আলিঙ্গি-থকা মাধবী লতাই
তৰুস’তে হালেজালে,— হয় বিকম্পিত
প্ৰৱল ধুমুহা-বেগ সহিব নোৱাৰি,—
সিৰূপে ইদাসী, নাথ! অধিনী তোমাৰ
তোমাক চিন্তিত দেখি, হইছে ব্যাকুল।
কৰাঁ,—নাথ! চিন্তা দূৰ, কি ভাবিছা কোৱাঁ,—
কিয় তুমি চিন্তান্বিত? আহোমৰ সেনা
হ'লনে কি পৰাভূত যৱন-যুদ্ধত
বিপক্ষে সহিতে যুজি? যৱনে কি, নাথ!
হৰিলে সি মহাৰত্ন, স্বাধীনতা-ধন
আহোম ৰাজ্যৰ? নে,—কি ৰাহুৰূপে আজি
কৰিলে অকালে গ্ৰাস স্বাধীনতা-বেলি?
সিবুলি, কি তুমি, নাথ! চিন্তাগ্ৰস্ত আজি?”
“কিয় অমঙ্গল চিন্তা—”বুলিলে চাওৱে
৫
