এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সপ্তম সৰ্গ।
সুমৰি বিভুৰ নাম, বন্ধু অন্তিমৰ
মানৱ জন্মৰ সঙ্গী পথৰ সম্বল॥
“অদৃষ্টৰ ফেৰ! সখি!” বুলিলে মুহিলা
“নাকান্দো মিছাতে আৰু, কি হ'ব কান্দিলে?
আৰু কি তোমাক পাম? আৰু নেকি তুমি
কথা ক’বা সখী বুলি? তুমি ভাগ্যৱতী
বীৰাঙ্গনা বীৰকন্যা, গ’লা ৰাখি থই
অনন্ত অক্ষয় কীৰ্ত্তি আসাম ভূমিত
পাঠানৰে স’তে যুজি, বিনাশি পাঠান॥
নোটোকোঁ চকুলো আৰু, চকুৰ চকুলো
বিপদত মাথোঁ চিন ভীৰুতাৰ, সখি!”
যোৱাঁ, সখি! যদিওবা আগে বুজা নাই,
বুজিব পাৰিছোঁ আজি, ই কৰ্ম্ম-ক্ষেত্ৰত
তাৰে মাথোঁ জন্ম সাৰ যেয়ে কৰ্ম্ম কৰি
ৰাখি যায় কীৰ্ত্তি, সখি! যি নকৰে কৰ্ম্ম
ই কৰ্ম্ম-ক্ষেত্ৰত, তাৰ অসাৰ জীৱন
সংসাৰত! বৃথা জন্ম! – জন্ম অসাৰ্থক॥”
যোৱাঁ, মূলা! যোৱাঁ, দেবি! আহোমকুলৰ
১০৭
