এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মূলা গাভৰু।
“নাকান্দো মিছাতে আৰু! কি হ’ব কান্দিলে
চকুৰ চকুলো টুকি! বীৰাঙ্গনা আমি
নাই ভয়,—কিন্তু এৰি যাওঁ কেনে কই
এনে অৱস্থাত, সখি! অকলে তোমাক!”
“মোত আৰু নাই আশা!” বুলিলে মূলাই
যোৱাঁ তুমি, প্ৰাণসখি! নকৰিবা খেদ।
ইচ্ছা হয়, ( হা! অদৃষ্ট!! দুৰাশা মূলাৰ!!! )
ই অন্তিম অৱস্থাতো, হেঙ্গদান্ ধৰি
চামুণ্ডাৰূপেৰে নাচি সমৰক্ষেত্ৰত
বিনাশোঁ পাঠান সেনা স্বদেশৰ বৈৰী
পতিঘাতী, যেনেকই বিন্ধ্যা আশ্ৰমত
নাশিলে বিন্ধ্যবাসিনী নিজ ভুজবলে
দানৱক, সেইৰূপে নাশিম যুদ্ধত
দুৰন্ত পাঠান সেনা, আপোন হাতেৰে
কাটি তুৰ্ব্বকৰ শিৰ—উস্! প্ৰাণ যায়!!
নোলায় মু-খ-ত—কথা! বি-দা-য়—বি-দা-য়!!”
“ই বুলি মূলা গাভৰু আহোম বংশৰ
বীৰাঙ্গনা মুদি চকু, তিয়াগিলে প্ৰাণ
১০৬
