এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
মঘদূতম্।
খেলা খেলি ফুৰে। সেবে তেবে সমীৰণ
—অতীব শীতল হোৱা মন্দাকিনী-জলে,—
তটত বিৰজা তাত মন্দাৰ বৃক্ষই
হৰে সুৰূঘৰ তাপ ছায়াক বিস্তাৰি।৬৷
প্ৰিয়সবে য’ত গাঢ় অনুৰাগভৰে
বিস্তাৰি চঞ্চল হস্ত আৰু ঢিলা কৰি
গেৰুৱা-কাপোৰ, মেখলাৰ গাঁথি খুলি
সাজু হ’লে আহৰণ-হেতু বিস্বাধৰা
লাজত বিধুৰা হয় এনেকুৱা কই
সমুখত থাকিলেও উন্নত শিখাৰ
ৰত্নৰ প্ৰদীপসব নোৱাৰে নুমাব
কুঙ্কুমাদি চূৰ্ণমুষ্টি নিক্ষেপ কৰিও।৭।
তোমাৰ নিচিনা মেঘে, আহি বতাহত
ভূমিস্থিত সাততলা ঘৰ’ৰ ওপৰে
মনোময় চিত্ৰসবে জনমাই দোষ
নিজা জলকণা দ্বাৰা, দূৰ হয় যেন
ভয়হেতু ক্ষণিকতে গবাক্ষৰ মাজে
নিপুণতা দেখুৱাই ধোঁৱা যোৱা দৰে।৮।
য’ত মাজৰাতি, চন্দ্ৰকান্তমণি সবে
–বিতান-লম্বিত-সূত্ৰত ওলমি থাকি—
নঢকা বাবেৰে তুমি হোৱা নিৰমল
জোনৰ কিৰণ স’তে হই একেলগ,
