এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
মেঘ দূতম্৷
হংসশ্ৰেণী বিৰচিত-ৰশনা-শোভিত;
ঘৰুৱা ময়ুৰ সব উজ্জ্বলিত সদা
নিত্যে জ্যোতিঃ শিখা হেতু, নিত্য কেকামাতে
বিৰাজিত নিশাকালে জোনৰ পোহৰ,
সেইহেতু তমোবৃত্তি কৰে প্ৰতিহত।৩।
আনন্দতে চকুপানী বয় বিত্তেশেৰ—
নোহে অন্য হেতু; কুসুম-শৰৰ দ্বাৰা
জনমে সন্তাপ, নোহে অন্য তাপ হেতু;—
শেষ হয় সি সন্তাপ আহে যেতিয়াই
নিজা প্ৰিয়জন; প্ৰণয় কলহ হেতু
ঘটেহি বিৰহ, নোহে অন্য হেতু; যত
যুবা কাল বিনে নাই অইন বয়স৷ ৪৷
য’ত যক্ষবৰে ললিতবনিতা সহ,—
স্ফটিক মণিৰে ৰচা, তাৰ সংসৰ্গত
তাৰকাৰ ছায়াৰূপ পুস্পে পৰিষ্কৃত
হৰ্ম্যস্থলে আহি,—পিয়ে ৰতিফল-মধু
কল্পবৃক্ষ-সমুদ্ভুত। তোমাৰ নিচিনা
গম্ভীৰ-ধ্বনিৰ বাদ্য-ভাণ্ড-মুখসবে
লাহে লাহে বাজে সেই শুভ-সময়ত।৫।
দেবতা-বাঞ্চিত যক্ষ-কুমাৰীসকলে
কনক বালুক-মুষ্টি কৰি নিক্ষেপন
লুকাই মাণিক তাত, দুনাই বিচাৰি
৩
২৫
