পৃষ্ঠা:মেঘদূতম.djvu/২৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মেঘ দুতম্ ।
 


ত্ৰিভুবন গুৰু কাত্যায়নী বল্লভৰ
পৰম পবিত্ৰ স্থান, যাক জনা যায়
‘মহাকাল’ বুলি, গমন কৰিবা তালে।৩৪।
গধূলিৰ বাজে যদি আন্ সময়তো
যোৱা তুমি মহাকাললই, ৰবা তাত
তুমি, সূৰ্য্য় অস্ত নোযোৱা পৰ্য্যন্ত; তেহে
তব ঈষদগম্ভীৰ ধ্বনিক ত্ৰিশূলীৰ
পৰম প্ৰশস্ত পূজা পটহৰূপেৰে
নিযোজন কৰি, অবিকল ফল পাবা তাৰ।৩৫।
সন্ধ্যাকালে তাত, প্ৰতিখোজে শব্দ কৰে
ৰুণু ৰুণু জুনু জুনু ককাঁ‌লৰ হাৰে,
ৰত্ন কান্তিদন্ত চামৰৰ ব্যজনত
বিলাসৰ কঁপনিত ক্লান্ত হস্ত যাৰ,
সেই নাচনি বেশ্যাই, তুমি দান কৰা
নখক্ষত-সুখকৰ বৰষুণ-কণা
পাই, মধুকৰমালা হেন, দীঘলীয়া
কটাক্ষেৰে, মেঘ, তাত কৰিব দৰ্শন।৩৬।
তাৰ পাচে পশুপতি নাচ আৰম্ভিলে,
ধৰি তুমি সান্ধ্যতেজ অৰুণ বৰ্ণৰ
অভিনব জবাকুসুম সদৃশ; কৰি
পৰিব্যাপ্ত, মণ্ডল আকাৰে, ত্ৰিশূলীৰ
অতি ওখ ভুজৰূপ তরু বন; আৰু

১৩