পৃষ্ঠা:মালচ.djvu/৮৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সূৰ্য্য।

পূবৰ ফালে দি তুমি নিতউ ওলাই
উদ্যান নগৰ বন পোহৰা সাগৰ;
হঁহুৱৱা পদুমক (প্ৰিয়সী প্ৰাণৰ )
নিশাৰ বিৰহ-দুখ সন্তাপ গুছাই॥
দেৱ তুমি, দিবাকৰ! তুমি জ্যোতিৰ্ম্ময়,
গুছুৱা এন্ধাৰ ঘোৰ তুমি জগতৰ;
নকৰা পোহৰ মাথোঁ নৰৰ অন্তৰ
(অজ্ঞান এন্ধাৰে ঢকা অন্ধকাৰ ময়)॥
তেজোময় তুমি, দেব! উজ্জ্বল কিৰণ
দিয়া ঢালি জগতত, মৰিশালনীত,
নৰকতো (যদি ক’তো থাকে পৃথিবীত )
পৰ্ব্বতত সাগৰত বনতো নিৰ্জ্জন॥
অজ্ঞান এন্ধাৰে ঢকা মানুহৰ হিয়া
পোহৰিবলৈ মাথোঁ শক্তি নাইকিয়া॥