এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
কয় সছা ভালে মানে, যৌৱন সময়
আনন্দ-সুখেৰে-ভৰা, কিন্তু সি যৌবন
নাথাকেতো চিৰকাল? হ’বতো পতন?
কালৰ গৰ্ভত তাৰ হ’বতো বিলয়?
জীবন-পদুম নিতে হালে-জালে, হায়।
দেহাৰূপী পুখুৰিৰ পানীৰ মাজত!
কি বিশ্বাস তাত? কিন্তু নিতউ শুকায়
কালৰূপী ভয়ঙ্কৰ ৰ'দৰ তাপত।
স্নেহময়ী মাতৃ জাক পিতৃ স্নেহময়,
চেনেহৰ বাই ভনী, ভাই আদৰৰ,
ই সকলে সতে হ’ব লাগিব আঁতৰ
প্ৰাণৰূপী পদ্ম, হায়! যৱে পাব লয়॥
সি কাৰণে কওঁ, মন! যৌবন-মদত
নুভূলা ভজিব’ সেই প্ৰভুৰ পাৱত॥
