এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
আছিলে, বিজুলি! মোৰো এনুৱা এদিন
তোকেহে নিলাজী বুলি ভাবিছিলো মই;
বুজিব পাৰিছোঁ কিন্তু, পালো আজি ছিন
নহ’ৱ নিলাজী তয়ে, আছে তোতো-কই
নাৰী সমাজত, হায়! নিলাজী বহুত।
ওৰণীৰে মুখ ঢাকে, পুনু উলিয়ায়
তোৰ চমকৰ দৰে, আকউ লুকায়
ছঁয়া-ময়া মুখ খনি, সৌন্দৰ্য্য অফুট॥
আছিল আগৈয়ে মোৰ ভাব এনেকুৱা,
নিলাজী বিজুলী মাথোঁ থাক আকাশতে;
কিন্তু যে নহয়, হায়! দেথিলো এতিয়া
তো-দৰে নিলাজী বহু আছে জগততে॥
ওৰণীৰে মুখঢাকে, চমকি দেখায়
ছয়াময়া মুখখনি, আকউ লুকায়॥
