এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
নউ পাওঁতেই, হায়! সংসাৰৰ দুখ,
নুঘূৰোঁতে সংসাৰৰ কূটীল চক্ৰত,
গইছে তোমাৰ সোণ, (কিয় কান্দা, আই?)
অনন্ত শান্তিৰে-ভৰা স্বৰ্গৰ মাজত॥
নজনাৰ-দৰে, আই! কিয় কান্দা তুমি
আউলি-বাউলী হই সোণৰ শোকত?
শোকবেজাৰৰ তাপ নউ পাওঁতেই
গইছে তোমাৰ সোণ প্ৰভুৰ কাষত॥
নাকন্দিবা তুমি, আই! তুমি আমি যেনে
ভাল পাওঁ প্ৰাণে স’তে, সিদৰে সোণক
প্ৰভুৱেও পায় ভাল, দিয়াঁ আশীৰ্ব্বাদ,
স্বৰগত গই সোণে চিৰশান্তি প’ক॥
অনন্ত অক্ষয় শান্তি হোক সুৰেণৰ,
নোহোক আঁতৰ যেন প্ৰভুৰ পাৱৰ॥
