এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
শুনিছোঁ, মদাৰ! তুমি স্বৰগৰ ফুল,
নন্দন বনৰ তুমি পুষ্প পাৰিজাত;
কিন্তু কি কাৰণে তুমি স্বৰ্গ পৰিহৰি
আহিলা মৰত ভূমি? ভুলি কি মায়াত?
দেৱৰাজ-প্ৰিয়া দেবী পোলোম জীয়াৰী
আৰু দেৱকন্যা সবে অমৰা পুৰৰ
কত হাবিয়াসে, জানো, চাকিয়ে চাকিয়ে
পিন্ধিছিলে খোঁপাভৰি কৰি সমাদৰ॥
সেই গৌৰৱত, জানো, গৰবিনী হ’লা,
বহুত সম্মান পাই ভুলিলা নিজক,
সেই পাপে, জানো, আজি ই দশা তোমাৰ
সুগন্ধ বিহীন হই, পালাহি, মৰ্ত্ত্যক॥
“অতি দৰ্পে হতা লঙ্কা” কাহিনী আগৰ,
"অতিমানে” নিৰবংশ বংশ কৌৰৱৰ॥
