এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
জনমালে একে আয়ে, একেটি বাপেকি,
আছিলো কেউটি আমি বাই ভনী ভাই,
একে লগে হ’লো বৰ, একে ঘৰে থাকি
আদৰত উঠিছিলো! কিন্তু আজি, হায়।
কালৰ চক্ৰত ঘুৰি, এটি-এটি-কই
সংসাৰ–সোঁতত উটি ঠাই-ঠাই হ’ল!
দুটিৰ’ল ওছৰতে, কিন্তু এটি গই
পাইছিলে দূৰ, হায়! তাতো যে নৰ’ল!!
দূৰ শ্মশানত গই, অকলে অকলে
সকলোকে কন্দুৱাই থই অকালত
"অন্তিমৰ ঠাই” ল’লে বিচাৰি নিৰলে!
এয়েই জানোবা গতি আমাৰো শেহত!!
একে ঘৰে উপজিলো; কিন্তু তেনেকই
নাপাওঁ মৰিব’ কিয়, বিধতা নিৰ্দ্দয়?
