পৃষ্ঠা:মালচ.djvu/১০৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
কোনো এখনি পুথি পঢ়ি।

নাজানো, কি পাপ–ফলে পূৰ্ব্ব জনমৰ
মাতৃযে তোমাৰ, কবি! জন্মালে তোমাক!
লজ্জা ভয় পৰিহৰি, নিৰ্ল্লজ্জ ভাবেৰে
উলঙ্গিনী কৰি তুমি আঁকিলা ৰাধাক!!
পবিত্ৰ কাৰিণী লক্ষ্মী ৰাধা গোকুলৰ,
পাপী তুমি, লজ্জাহীন!—তেনুৱা ৰাধাৰ
আঁকিলা উলঙ্গ ছবি,— উলঙ্গ লিখক!
নাইনে কলঙ্ক ভয়, হে কবি! তোমাৰ?
কবিৰ জনম যদি এনুৱা নিলাজ,
এনে পাপভাব যদি কবিৰ মনত,
কি কাজ কবিত তেনে? খাটোঁ ঈশ্বৰক,
নোহোক কবিৰ যেন জন্ম জগতত।।
উলঙ্গ লিখক! তুমি কলঙ্ক কবিৰ!
নৰৰূপী পশু তুমি কাব্য ফুলনীৰ।৷