এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৩৯
মহাপুৰুষ শঙ্কৰদেৱৰ বাণী।
(২) “কৃষ্ণক এড়িয়া কৰে আশ্ৰয় আনক।
নাহি মূঢ়মতি আৰ তাহাৰ সমান॥”
( ৰত্নাৱলী, ১১৬৬)
(৩) “স্বভাৱে ঈশ্বৰ কৃষ্ণ দেৱ সৰ্বোত্তম।
নাহি আন ধৰ্ম্ম তান ভকতিক সম॥
(ৰত্নাৱলী, ৯৫০)।
[ ২৩১পৃঃ ] বিধি-নিষেধ—বিধি আৰু নিষেধ এই উভয়েই ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা-ৰূপ বেদ আৰু সেই বেদো বিধেয় আৰু নিষিদ্ধ কৰ্ম্মৰ গুণ-দোষ অপেক্ষা কৰে*৷
[ ২৩৪ পৃঃ ] উপদেশ, ২ দফা—এই উপদেশত দাম্ভিক আৰু শঠত ধৰ্ম্মৰ তত্ত্ব কবলৈ নিষেধ কৰিছে। উপনিষদতো তেনে; যেনে,
“বেদান্তে পৰমং গুহ্যং পুৰা কল্পে প্ৰচোদিতম্।
নাপ্ৰশান্তায় দাতব্যং নাপুত্ৰায়াশিষ্যায়ৱা পুনঃ॥”
“যস্য দেৱে পৰা ভক্তি যথা দেৱে তথা গুৰৌ।
তস্যৈতে কথিতা হ্যৰ্থঃ প্ৰকাশতে মহাত্ননঃ॥”
(শ্বেতাশ্বতৰ উঃ, ৬৷২২-২৩)
অৰ্থাৎ, অতি প্ৰাচীন কালত বেদান্ত উপনিষদত জ্ঞানীসকলে ঈশ্বৰ সম্বন্ধে যি গুহ্য কথা কৈ গৈছে
- ভাগৱত, ১১|২৯৷৩৪ দেখা।
