এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৮৯
মহাপুৰুষ শঙ্কৰদেৱৰ বাণী
১৭। মন মেৰি ৰামচৰণহি লাণ্ড।
তঞি দেখনা অন্তক আগু॥ ধ্ৰুং॥
মন! আয়ু ক্ষণে ক্ষণে টুটে।
দেখ প্ৰাণ কোন দিন ছুটে॥
মন! কাল অজগৰে গিলে।
জান তিলেকে মৰণ মিলে॥
মন! নিশ্চয় পতন কায়া।
তঞি ৰাম ভজ তেজি মায়া॥
ৰে মন! ইসব বিষয় ধান্ধা।
কেনে দেখি নেদেখেস আন্ধা॥
মন! সুখে পাৰ কৈচে নিন্দ।
তক্ৰি চেতিয়া চিন্ত গোবিন্দ॥
মন! জানিয়া শঙ্কৰে কহে।
দেখ বাম বিনে গতি নহে॥
(বৰগীত, ১৮)
১৮। হৰিগুণ ভকতৰ কৰ্ণ অলঙ্কাৰ।
বাঢ়য় ভকতি আতি শ্ৰৱণে তাহাৰ॥
বিনাশী বস্তুত মানে হোৱে বিৰকতি।
পূৰ্ণব্ৰহ্ম কৃষ্ণত হোৱয় দৃঢ়মতি॥
(ৰত্নাকৰ, ২৭১)
১৯। ৰাম হেন দু-গুটি অক্ষৰ যিটো নৰে।
পৰম শ্ৰদ্ধায়ে আক সৰ্ব্বদায়ে স্মৰ॥
