এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২০
মঞ্জৰী
(৫৭)
দেৱীৰ মোহন মূৰ্ত্তি আৰাধোতে দেহি
ক্ৰন্দন ধ্বনিত কেৱে অসীম কঁপাই;
অনুতপ্ত জীৱনৰ হেৰুৱ৷ চানেকি আঁকি
মউ-ভৰা প্ৰণয়ৰ পিয়াঁহ গুচাই।
(৫৮)
ক’ত জন জগতত দানী-মহামানী
কোনো জন দীন-দুখী কেঁও কিছুনাই;
ক’তই বুকুৰ জুই থাকিব নোৱাৰি সহি
অনন্ত সন্ধ্যাৰ স'তে মিলি গুচি যায়।
(৫৯)
যৌৱনৰ জয়শিঙা বাজি উঠা শুনি
ক'তৰ বুকুত বলে সুপ্ত তেজ ধাৰ;
কোনোৱেবা ব্যৰ্থতাৰ ৰোধিব নোৱাৰি ভেটা
চকুৰ পানীৰে ৰচে প্ৰেম কবিতাৰ।
